امید 20 تیر 1404 توسط طالب حق سهراب سپهری :_نه تو مانی و نه اندوه و نه هیچ یک از مردم این آبادی!به حباب نگران لب یک رود قسمو به کوتاهی آن لحظه‌ی شادی که گذشتقصه هم میگذرد…آنچنانی که فقط خاطره ای خواهند ماندلحظه ها عریانند…به تن لحظه‌ی خود، جامه‌ی اندوه نپوشان هرگز! مطلب قبلیمطلب بعدی